Uzun bir aradan sonra merhaba yine... Uzun aralar vermek istemesem bile alışkanlık olmaya başladı sanırım. Bunun için üzgün olduğumu belirtir affınıza sığınırım. Bugün konum yolculuk ve boşa geçen zaman arasındaki ilişki bazlı olacak.
Yıllardır, liseden beri, otobüs yolculukları sevemediğim bir şey olmuştur gözümde yol ne kadar uzarsa o kadar nefret ederim o yollardan. Her seferinde keşke ışınlanabilsek de zamanımız boşa gitmese derim.Nefretim ağır basar hep. Boşa geçen zamanlardır yolda geçen süre benim için her ne kadar sevdiklerime ve aileme ulaştırsa bile. O koltuğa oturunca, zamanı israf ediyormuşum suçluluğu kaplar içimi.Bir daha nefret ederim. Neden mi çünkü araba otobüs farketmeksizin başka bir işle meşgul olma lüksüm olmuyor maalasef o yollarda... Bilgisayarı açıp gerekli, ödev, proje yapımı, bir şeyler yazıp karalamak veya kitap okumak gibi faaliyetletler imkansız benim için. Sağlık problemlerimden dolayı. Bir şeyler yapıyım desem en fazla iki dakika içinde mide bulantısı ile yolculuk zehir oluyor. Bu yüzdendir ki hep kıskanmışımdır otobüste arabada kitap okuyan insanları... ki o insanlara bile imrene imrene bakamıyorum malum durumdan ötürü...
Olur ki sorarsanız o yolculuklar nasıl geçiyor napıyorsun onca saat derseniz, zamanımı israf ediyorum. Uyuyorum, uyanıyorum hayatımı sorguluyorum onca saat. Keşke bunu demeseydim, şöyle yapsaydım, onla arkadaş olmasaydım gibi kuruntu ve kendimi yargılamalarla bitirmeye çalışıyorum zamanı. Bu yüzden de kendimi sevmemeye başlıyorum. Kendimden nefret ettikçe buna sebep olan yollardan ve yolculuklardan da nefret ediyorum.
En büyük hayalim de bütün bunlardan dolayı ışınlanmayı bulmak...Yok mudur şu illeti bulup Nazlı'yı kurtaracak bir bilim adamı :).
okumayı çok sevsem de yolda malesef mide bulantısı çok fena yapıyor. Bende sizin gibi muzdaribim, takıyorum kulaklığı dalıyorum boş hayallere yada iç çekişmelere
YanıtlaSilTek kurtarıcılar kulaklıklarımız. Bazen düşünüyorum müzik çalarlar olmadan nasıl geçerdi yolculuklar diye
SilBen otobüste kitap okumayı severim ama bazen benim için bile imkansız oluyor.
YanıtlaSilBunun için tıbbı ilaçlar olduğunu duymuştum. Eğer yolculuklar zorunluysa bir doktora danışmanı öneririm (henüz yapmadıysan elbette ^^)
Blog keşif etkinliğime katıldığın için de teşekkür ederim :)
Öneri için çok teşekkür ediyorum ama ilaç kullanımına karşı olarak ağrı kesici bile kullanmıyorum ben. Bildiğin babaanne yöntemleri varsa öğrenmeyi çok isterim bu konuda :)
SilEtkinlik için ben çok teşekkür ediyorum, sayende ilgimi çeken güzel bloglar buldum.
Rica ederim ^^
SilAslında var ilk onu yazacaktım ama bu yöntemleri herkes sevmiyor diye tutmak zorunda kalıyorum bazen kendimi :D
Yara bandını göbek deliğinin üzerine çapraz yapıştırmak iyi geliyor diye duymuştum bir dene istersen.
Çok teşekkür ediyorum bilgi için. Ben böyle yöntemlerin daha etkili olduklarına inananlardanım. Kesinlikle deneyeceğim, umarım işe yarar :) Haberdar ederim seni de durumdan.
SilYolda kitap ya da bulmaca cozemeyenlerdenim midem kalkiyor:(
YanıtlaSilKulaklikta takamıyorum ağırlık yapıyor beynimde:( sadece etrafa bakıp bakıp binbir türlü hayaller hayaller:) bunu konuyu dillendirmen iyi olmuş kalemine sağlık :) takipteyim cnm
kulaklık takamamak daha da çekilmez bir hale getiriyordur o yolları. Ben en azından kulaklıklar sayesinde uykuya dalıyorum (bazen de sırf yan taraftaki teyzenin sorularından kaçmak için :) ).
YanıtlaSilSenin hayallerin en güzelinden, en mutlusundan olsun ki hemencecik bitsin o yollar.